พระเก๊ เกรด A นั้น ก็เป็นพระจากโรงงาน ที่มีเทคโนโลยีการผลิต และบุคลากรที่มีความสามารถสูง ต้นทุนมาจึงสูงเป็นหลายสิบจนถึงเกือบร้อยบาท ที่ถือว่าแพงมากสำหรับพระเก๊ และจะมีเนื้อหาใกล้เคียงหรือตรงกับที่เขียนไว้ในตำราแทบทุกประการ
เมื่อวันก่อนมีสมาชิกเข้ามายกย่องว่าผมเซียนพระเก๊ ที่ช่างแทงใจดำกันจริงๆ
ผมยอมรับครับว่าตอนนี้ ถ้าจะเป็นเซียน ก็ได้แค่เซียนพระเก๊นั่นแหละครับ
เพื่อไม่ให้ผิดหวังกับการยกย่องผม
วันนี้ก็เลยขอพูดถึง “พระเก๊” ยอดนิยมสักหน่อยครับ
ที่ว่ายอดนิยมเพราะว่า “มีให้เช่ามาก แทบไม่จำกัด มีคนเช่ามาก และ เป็นกระแสหมุนเวียนหลัก” ของตลาดพระเครื่องอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว
เพราะประเภท “เก๊ตาเปล่าระดับรองๆลงไป (B C D F) ใครที่ศึกษาพระเครื่องหน่อยก็พอจะดูออกว่าเก๊” ราคาก็โก่งได้ไม่เกินหลักร้อย นอกจากเจอหมูสนามจริงๆจึงจะได้หลักพัน เพราะต้นทุนมาจากโรงงานไม่เกินหลักสิบบาทครับ
ทีนี้พระเก๊ เกรด A นั้น ก็เป็นพระผลิตจากโรงงาน ที่มีเทคโนโลยีการผลิต และบุคลากรที่มีความสามารถสูง ต้นทุนมาจึงสูงเป็นหลายสิบจนถึงเกือบร้อยบาท ที่ถือว่าแพงมากสำหรับพระเก๊ และจะมีเนื้อหา ความกร่อน คราบกรุ ความผุ และมวลสาร ใกล้เคียงหรือตรงกับที่เขียนไว้ในตำราแทบทุกประการ โดยเฉพาะตำราที่เขียนโดยเซียนพระที่มีระบบพุทธพานิช ของตนเอง ที่ต้องเขียนให้เข้าทางตนเองที่พรรคพวกตนเองสร้างขึ้นมา หรือมีสะสมอยู่แล้วมากที่สุด เวลามีคนมาเช่า ก็จะเปิดตำราด้วย ชี้จุดสำคัญด้วย (ก็ที่ทำเก๊ไว้เรียบร้อยนั่นแหละครับ) พร้อมเล่านิทานที่มาของพระ ประสบการณ์ที่ดีสุดยอด ตามที่เขาอ่านใจว่าคนฟังอยากฟังเรื่องอะไร
ระดับการเล่านิทานนั้น ถ้าลิงไม่หลับก็ถือว่าฝีปากการเล่าไม่ถึงขั้นครับ
ดังนั้น พระเครื่องที่ทำเก๊ได้ถึงระดับเกรด A ได้ง่ายในโรงงาน หรือมีในมือมาก ทุกเนื้อ ทุกรุ่น ทุกพิมพ์ (เช่นพระผง เหรียญเกจิอาจารย์ต่างๆ) ก็จะมีการปั่นตลาด หรือโฆษณามาก ทั้งในระบบสังคม ในอินเทอร์เนต ในหนังสือพิมพ์ ในตำราพระเครื่อง และหนังสือพระเครื่องสารพัด เพราะได้กำไรดีมาก
พระเครื่องที่ทำปลอมยาก ก็อาจนำมาพูดบ้าง พอเป็นไม้ประดับ เช่นพระกรุ พระเนื้อโลหะ ที่จะไม่ค่อยมีพระเก๊เกรด A ให้ปั่นตลาดได้ แต่อาจมีอย่างมากก็เกรด C หรือ D ไปโน่น ดูว่าเก๊ตาเปล่าได้ไม่ยากนัก
ดังนั้น พระเก๊เกรด A จึงเป็นพระเครื่องที่มีกระแสหมุนเวียนมาก ปั่นราคาได้สูง เพราะทั้งเป็นไปตามตำรา ความเชื่อ ทั้งเชิงพุทธพานิช และพุทธคุณ และมีจำนวนมากแบบไม่จำกัด แต่เขาจะฉลาดแบบค่อยๆปล่อยมาทีละองค์สององค์ ในที่ต่างๆ ไม่ให้ไก่ (หรือหมูสนาม)ตื่น และค่อยๆเพิ่มจำนวนได้ตามความต้องการของตลาด
การหลีกเลี่ยงที่จะไม่ไปหอบพระเก๊เกรด A มาไว้เต็มบ้านก็คือ ต้องศึกษาจากประวัติการสร้าง จำนวนที่สร้าง วิธีการ วัสดุ สภาพแวดล้อม ให้ชัดเจน
อย่าเชื่อตำราเล่มใดเล่มหนึ่ง หรือเซียนคนใดคนหนึ่ง หรือแม้แต่พระสงฆ์ที่มีพฤติกรรมแจกพระให้ทำบุญ เป็นอันขาด
พอใครว่ามีพระเครื่องแท้หรือเก๊ ให้คิดไว้เลยว่า ผิดทั้งคู่ หรือถูกทั้งคู่ก็ได้
อย่าผลีผาม ศึกษาไปทีละขั้น ใครว่าพระเครื่องของตนเองแท้ ฟังหูไว้หู แต่ขอดู และขอคำอธิบายที่ชัดๆ ถ้าไม่ชัดอย่าไปแย้ง ฟังแล้วก็ลืมไปซะ
ถ้าชัดก็เก็บมาประมวลเป็นข้อมูลไปเรื่อยๆ ดูมากๆ คิดมากๆ ฟังมากๆ อ่านมากๆ คือทางออกที่ปลอดภัยครับ
ที่สำคัญ และเป็นทางออกที่ดีที่สุด ก็คือ ให้ดูพระเครื่องที่เขาว่าแท้ๆ นั้น ว่ามีอะไรทีเหมือนกัน ที่ไม่มีอยู่ในตำรา (เพราะที่มีในตำรานั้น เขาทำเก๊ไว้หมดแล้ว)
แล้วพยายามจำทั้งเนื้อ และพิมพ์ ที่เหมือนกัน และไม่มีในตำรานั้น เป็นวิธีการศึกษาต่อไป
ทำดังนี้ท่านจะรอดจากการตีกรอบล้อมของคนที่พยายามจะยัดพระเก๊เกรด A ให้ท่าน และท่านจะมีโอกาสได้พระแท้ไว้ในบูชาครับ
และพระเครื่องแท้ จริงๆ นั้นราคาไม่สูงครับ จึงอย่าเล่นเกินหลักร้อย ที่เกินนั้นเป็นราคาปั่นและเข้าไปอยู่ในเขตอันตรายแล้วครับ
ถ้าราคาเกินนี้ แม้จะดูว่าแท้อย่างไรก็ให้รีบถอยเลยครับ อย่าเสียดาย โอกาสยังมีอีกมาก (เมื่อเราเรียนรู้แล้ว) ก่อนที่กลายเป็นหมูสนาม ให้แผงพระหรือผู้ให้เช่าพระเชือด แล้วก็หัวเราะเยาะเราลับหลัง
ขอให้โชคดีแคล้วคลาดจากพระเก๊เกรด A ครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น