ผมก็ยังค่อนข้างประหลาดใจ ที่ปรากฏว่าในตลาดพระเครื่องทั่วไป อย่างเช่น ตลาดในเมืองขอนแก่น ก็ยังมี “พระแท้ๆ” ราคาถูกๆ (ราคาหลักร้อย) ให้คนตาถึงได้ซื้อบ่อยๆ เกือบทุกวัน
พอเข้าไปเรียนรู้ในตลาดพระเครื่องระยะหนึ่ง ผมก็เริ่มรู้จักแยกแยะได้เล็กน้อยว่า พระเครื่องแท้ๆ กับของปลอมนั้นมีวิธีสังเกตอย่างไร
ทำให้ผมเริ่มมองเห็นธรรมชาติของตลาดพระเครื่องอย่างเป็นจริง และชัดเจนมากขึ้น และ เมื่อเห็นพระเครื่องแบบเดินผ่านๆ พอจะแยกแยะได้ว่า
· อะไรของน่าจะแท้
· อะไรน่าจะปลอม และ
· อะไรปลอมตาเปล่า
โดยเฉพาะ สองกลุ่มหลังนี่มีมาก อันเนื่องจากผลิตกันได้ไม่จำกัด ไม่มีใครสนใจซื้อไปเก็บ หรือ ที่หลงซื้อไปก็พยายามนำออกมาขายต่อ
ซึ่งตรงกันข้ามกับพระเครื่องแท้ๆ ที่มีน้อย มีแต่คนจะซื้อไปเก็บ ไม่ปล่อยออกมาง่ายๆ
แม้จะปล่อยออกมาก็มักจะตั้งราคาสูง (หลักหมื่น แสน หรือแม้หลักล้านบาท) ตามราคาปลายขายจริงที่ตลาดใหญ่ท่าพระจันทร์ หรือ อย่างมากก็ลดลงมาเหลือสัก ๑๐ % ของราคาท่าพระจันทร์ ก็หาคนซื้อทั่วไปไม่ได้แล้ว ต้องขายให้ระดับมหาเศรษฐีเพียงอย่างเดียว
แต่ผมก็ยังค่อนข้างประหลาดใจ ที่ปรากฏว่าในตลาดพระเครื่องทั่วไป อย่างเช่น ตลาดในเมืองขอนแก่น ก็ยังมี “พระแท้ๆ” ราคาถูกๆ (ราคาหลักร้อย) ให้คนตาถึงได้ซื้อบ่อยๆ เกือบทุกวัน ซึ่งทำให้ผมได้ตั้งคำถามเล่นๆ ว่า
“พระเครื่องแท้ๆ ราคาถูกๆ (แม้มีไม่มากนัก) เหล่านี้ มาจากไหน”
เท่าที่ได้คำตอบบ่อยที่สุดตามลำดับ ดังนี้
1. นำพระต้นทุนต่ำไปแลกมาจากเพื่อนแผงพระด้วยกัน (กว่าครึ่งของที่พบ)
2. มีคน (ส่วนใหญ่ เด็ก พระสงฆ์ หรือคนที่ไม่ค่อยรู้จักพระเครื่อง) นำมาขายในราคาถูก (ประมาณไม่เกิน ๒๐%)
3. นำพระเครื่อง (ต้นทุนต่ำ)ที่เขาชอบไปแลกมาจากบ้าน (ประมาณไม่เกิน ๑๐%)
4. ไปหาซื้อมาจากชาวบ้านที่เก็บสะสมไว้เอง (ประมาณไม่เกิน ๕ %)
และยังมีพระเครื่องแท้ๆ ราคากลางๆ หลักใกล้ๆหมื่น ที่นักสะสมนำมาปล่อยเอง ด้วยเหตุผลส่วนตัว อยู่บ้างอีกจำนวนหนึ่ง แต่ไม่มากนัก โดยส่วนใหญ่จะขายให้เซียนใหญ่ ไม่จำหน่ายตามแผงทั่วไป ทั้งด้วยราคาและกำลังซื้อของแผงพระ
ผมเลยพยายามตั้งคำถามต่อว่า
แล้วคนที่แลกคนแรก เอามาจากไหน
ส่วนใหญ่คำตอบก็วนมาที่ข้อ ๒-๔
จึงทำให้ผมเริ่มมาสรุปว่า ข้อ ๑ ไม่มีความหมายถึงแหล่งที่มาของพระ จึงพยายามไปตีประเด็นข้อ ๒-๔ แทน
แต่ก็มาพิจารณาว่า
ถ้ามีคนนำมาขาย แล้วก็มีคนซื้อไปเก็บ น่าจะหมดจากตลาดมากกว่าที่จะมีหมุนเวียนอยู่ในปัจจุบัน
จึงพยายามยิงคำถามต่อไปว่า อะไรคือแหล่งใหญ่ที่สุดที่ทำให้แผงพระอยู่ได้
ก็ได้คำตอบที่เริ่มจะแคบเข้ามาว่า
“การรับซื้อพระราคาถูก ขายพอได้กำไร เป็นสิ่งที่ทุกแผง ทำประจำ และทำให้อยู่ได้ มีรายได้ประจำพอที่จะเลี้ยงตัวได้”
จึงทำให้มีพระแท้ ราคาถูก หมุนเวียนอยู่ในตลาด
(ขายพอได้กำไร เท่าไหร่ก็ได้ ไม่ติดยึดราคาตลาดท่าพระจันทร์)
แต่ผมก็มาติดที่ว่า
คนที่นำพระแท้ๆมาขาย “ถูกๆ” เป็นคนแรกนั้น นำมาจากไหน
พอถึงประเด็นนี้หลายคนที่ผมถามก็เริ่มแย้มๆมาว่า
น่าจะได้มา “ฟรีๆ” ไม่มีต้นทุนจึงขายได้ถูก
แล้วจะได้พระแท้ๆ มาฟรีๆ ได้อย่างไร
สงสัยจะมีไม่กี่วิธีแล้วละครับ เช่น
1. มรดกสามีที่ตาย มรดกพ่อ มรดกปู่
2. ไปหาขุดมาเอง (ไม่น่าจะเหลือมากนัก)
3. ไปยืมเจ้าของเขามา โดยไม่บอก หรือไม่ให้เจ้าของพระเครื่องรู้ตัว
ข้อสุดท้ายนี้น่าจะเป็นข้อที่ทำให้ขายได้ถูก และขายแบบไม่ต้องคิดมากครับ
นี่คือข้อสงสัย ยังไม่สรุปครับ
วันหลังจะมารายงานต่อครับ
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. แสวง รวยสูงเนิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น